این نشست که به همت گروه اخلاقِ پژوهشکده اخلاق و معنویت برگزار شد، هفتمین نشست علمی پژوهشکده اخلاق و معنویت در موضوع مسائل و چالش‌های اخلاقی در تجربیات میدانی مددکاری اجتماعی ایران بود که دکتر مهدی مولایی آرانی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و از فعالان فرهنگی در عرصه امداد فرهنگی قم در این موضوع به ارائه بحث پرداخت.

وی در این نشست ابتدا به معنا و کاربرد فرهنگ در ترکیب امداد فرهنگی اشاره کرد و گفت: فرهنگ در این ترکیب، به چند معنا می‌تواند به کار گرفته شود:

•  معنای اول آن است که فرهنگ در ترکیب امداد فرهنگی به معنای ابزار امداد و یاری‌رسانی باشد.
• معنای دوم آن است که فرهنگ به معنای هدف امداد‌گر باشد؛ به این معنا که هدف امدادگر یاریگری در عرصه‌های فرهنگی باشد.
•  معنای سوم این است که فرهنگ، نشان‌دهنده هویت فاعل امداد باشد. به این معنا امدادگر دارای هویتی فرهنگی باشد.
•  معنای دیگر از فرهنگ می‌تواند ناظر به فرایند باشد. یعنی فرهنگ اشاره به فرایند امداد داشته باشد. از این منظر امدادگری فرهنگی، بسیار شبیه به فرایند مددکاری اجتماعی خواهد بود که بر اساس سه فرایند انجام می‌گیرد: فرایند قبل از آسیب فرهنگی که همان پیشگیری است؛ فرایند ناظر به مرحله آسیب که همان درمان است و فرایند پس از آسیب.
•  معنای آخر که معنای مختار ما از فرهنگ نیز هست، این است که فرهنگ به معنای ابعاد امداد باشد. در واقع به معنای امداد مبتنی بر ابعاد فرهنگی. از این منظر لازم است در یک امداد فرهنگی، به چهار بعد در عرصۀ اجتماعی اشاره کرد که عبارتند از: بعد دین و معنویت، بعد هویت، بعد همزیستی و بعد سازمان‌دهی و شبکه‌سازی.

دکتر مولایی با تصریح بر این نکته که پروژه مذکور در قالب کار بسیار بزرگ آسیب‌شناسی فرهنگی طراحی شده، تصریح کرد: پنج تیم تحقیقاتی روی آن کار کرده‌اند که این تیم‌ها به ترتیب به سرپرستی یکی از فعالان و محققان، بر موضوعات: زندانیان و زندان‌ها، حاشیه‌نشینی، زنان و دختران، گروه‌های امدادگر و خانواده طلاب متمرکز بوده و حاصل کار این پنج تیم، حدود 75 مصاحبه عمیق با افراد آسیب‌دیده و فعالان فرهنگی بود. 

در این نشست علمی که از ساعت 9 الی 11 به صورت مجازی برگزار شد، تعدادی از اعضای هیئت علمی، اساتید و دانشجویان شرکت داشتند و  دبیری علمی آن بر عهده دکتر مهدی فصیحی رامندی بود.